با هم کتاب بخوانیم - ۲۷

«یک دنیا کلمه هست اما هیچ‌کدام آن‌قدرها نمی‌ارزند که روی این دوتا کارت آخر آن‌ها را بنویسم.
بنابراین کارت‌های سفید را کنار می‌گذارم و سراغ نقاشی کارت‌های دیگر می‌روم. کشیدن سنجاب کاری ندارد. یک سر و بدن کوچولو و یک دم بزرگ.
اما بقیه‌ی کارت‌ها کارشان به این راحتی نیست. "خیلی خوب" باید چه شکلی باشد؟ یک چهره‌ی خندان؟ یک خورشید درخشان؟ بستنی با مغز گردو؟
در اتاقم به اندازه‌ی پنج سانتی‌متر باز می‌شود. دو چشم قهوه‌ای از لای در پیدا می‌شوند.
دیوید هیچ‌وقت یادش نمی‌ماند که باید در بزند. این موضوع خیلی اذیتم می‌کند برای همین یک برگه روی در چسبانده‌ام:

این‌جا اتاق کاترین است. دیوید باید در بزند و وارد شود.

دیوید می‌گوید: «جای اسباب‌بازی توی آکواریوم نیست.»
یکی از دو کارت سفید را برمی‌دارم و با حروف سیاه و درشت می‌نویسم: مقررات.
وقتی به اتاق نشیمن می‌روم، دیوید را می‌بینم که لبخندزنان جلوی آکواریوم نشسته است. از پنجره بیرون را نگاه می‌کنم. مامان توی حیاط با پستچی حرف می‌زند.
یکی از عروسک‌هایم تهِ آکواریوم نشسته و طوری دست‌هایش را بالا گرفته که انگار بقیه‌ی عروسک‌ها را هم به مهمانی‌اش دعوت می‌کند. لب‌های عروسک در آب می‌درخشند و موهای بلندش شناورند. ماهی طلایی نزدیک عروسک می‌رود و او هم‌چنان با دست‌هایش مهمان‌ها را دعوت می‌کند.
ماهی‌های طلایی توی آکواریوم عادت دارند که دیوید برای‌شان چیزهای عجیب و غریب پرت کند. آن‌ها همیشه اطراف تازه‌واردهای عجیب چرخ می‌زنند و سعی می‌کنند آن‌ها را بخورند. وقتی چیزی گیرشان نمی‌آید می‌فهمند که باید با آن چیزهای پلاستیکی توی مخزن‌شان کنار بیایند.
درِ بالای آکواریوم را باز می‌کنم و به دیوید می‌گویم: «مقررات را فراموش کرده‌ای؟ جای اسباب‌بازی توی آکواریوم نیست.»
دیوید سرش را به نشانه‌ی قبول‌کردن تکان می‌دهد اما من گول نمی‌خورم. می‌دانم که توجهی به این قانون ندارد اما یک قانون دیگر را خوب فهمیده است:

اگر می‌خواهی کسی دست از سرت بردارد، حرفش را قبول کن.»



مقررات
نوشته‌ی سینتیا لرد، ترجمه‌ی کیوان عبیدی‌آشتیانی، نشر افق، چاپ اول ۱۳۹۲، ۷۸۰۰ تومان

مقررات

«مقررات» درباره دختری 12 ساله به نام کاترین است که برادر هشت ساله او مبتلا به بیماری اوتیسم است. کارترین که از کارهای دیوید خجالت می‌کشد، مقرراتی برای او وضع می‌‌کند. مثلا این که موقع غذا خوردن دهانت را ببند یا اسباب بازی‌هایت را توی آکواریم نینداز. اما این وضع تا کی قابل تحمل است؟

سینتیا لرد متولد نیوهمپشایر آمریکا است. او از کودکی شعر می‌سروده و داستان‌پردازی می‌کرده. این نویسنده یک پسر و یک دختر دارد؛ در حالی که پسرش از بیماری اوتیسم رنج می‌برد. رمان «مقررات»  لرد برنده مدال افتخاری جایزه نیوبری شده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانید: «من هم دراز می‌کشم. سقف اتاقش معمولی است، سفید ساده، با یک چراغ معمولی در وسط و دو قاب که مثل علامت سوال وارونه هستند. فکر می‌کنم خانم بومن به این قلاب‌ها گلدان آویزان کرده بود. کریستی می‌پرسد: این پسری که عکسش را کشیده بودی می‌بینی؟ شانه‌هایم را تکان می‌دهم: دوست ندارم با هیچ‌کدام از بچه‌های مدرسه یا کلیسا تنهایی بیرون بروم چون همیشه دیوید هم هست. با این حرف‌هایی که می‌زنم بهتر است لال بشوم.»

این کتاب 200 صفحه‌ای با شمارگان ۲۲۰۰ نسخه و به بهای ۷۸۰۰ تومان از سوی نشر افق راهی بازار کتاب شده است.

منبع:‌ایبنا

«مقررات» به نمایش‌گاه کتاب تهران می‌آید

رمان «مقررات» نوشته‌ی «سینتیا لرد» ماجرای دختری نوجوان به نام کاترین است که برادر کوچک‌تر او به بیماری اوتیسم مبتلاست. کاترین از کارهای برادرش خجالت می‌کشد. برای همین، مقرراتی برای او وضع می‌کند تا بتواند رفتار برادرش را کنترل کند و ....

این رمان، برنده‌ی مدال افتخار نیوبری شده و ترجمه‌ی فارسی آن به همت «کیوان عبیدی‌آشتیانی» از سوی نشر افق منتشر شده است که در بیست‌وششمین نمایش‌گاه بین‌المللی کتاب تهران ارائه می‌شود.