نزدیک به ده روز قبل بود که سفر با حاج سیاح منتشر شد و شما را هم در جریان گذاشتیم تا دوستان علاقه‌مند به سفرنامه بشتابند و لذتِ خواندنِ این کتاب و ماجراهای احسان نوروزی در سرزمین‌های مختلف دنیا از دست ندهند.
یکی از دوستان وبلاگ‌نویس این کتاب را داغِ داغ تهیه کرده و خوانده و در وبلاگش درباره‌ی آن نوشته است. از شما دعوت می‌کنیم نوشته‌ی آنا در وبلاگِ رؤیایِ تفاوت را بخوانید و اگر دوست داشتید کتاب سفر با حاج سیاح را تهیه کنید حتماً یک‌سری به فروش‌گاه کتاب افق (خیابان انقلاب، کنار سینما سپیده، نبش کوچه اسکو) بزنید. از دیدارتان خوشحال می‌شویم.
۱. من عاشق سفر نیستم اما سفرنامه چرا، ذاتاً آدم تنبلی هستم، بیشتر دلم می‌خواهد ساعات خوشم را بخوانم و با کلمات هم‌سفر یک توریست یا یک سیاح شوم کاری که آخر هفته گذشته با سفرنامه احسان نوروزی کردم.
۲. قریب به یک هفته است که سفر با حاج سیاح را نشر افق چاپ کرده، تقریباً داغ داغ خریدمش. چاپ اول ۱۳۹۱، ۱۱۰۰ نسخه، ۶۵۰۰ تومان، نویسنده‌اش احسان نوروزی متولد ۱۳۵۸ تهران و دانش آموخته ادبیات نمایشی است و از ترجمه آثار بورخس تا اسلاوی ژیژک در رزومه کارهایش دیده می‌شود. خودش در مقدمه کتاب می‌گوید: «این سفرنامه بیش از هر چیز گزارشی است به دوستانم تا بگویم کجایم و چه می‌کنم. برای هم نسلان من تنها راه گریز از ایام بمباران و بی برقی و گذران ملال آور اوقات فراغت تنها کلمات بود. برای ما داستان‌های دیکنز، فقط سفری به لندن و یا آثار داستایوسکی، تنها سفری به سن پترزبورگ نبود، بلکه سکون محض کمکمان می‌کرد تا مطالعه را به نوعی سفر ذهنی بدل کنیم. » شاید همین سفر ذهنی و گریز از واقعیت دلیل علاقه شدیدم به سفرنامه‌ها باشد، این سفر را یک بار دیگر با کتاب «مارکوپولو» اثر منصور ضابطیان تجربه کردم هرچند آن کتاب در حد و اندازه های کتاب جدیدی که خواندم نبود.
۳. کتاب ۱۰ فصل است و هر فصل نام و موضوع یک شهر اروپایی «وین، بوداپست، براتیسلاوا، پراگ، برلین و...» در هر فصل کتاب فلاش بکی از همین شهر و از سفرنامه حاج سیاح، حاج محمد علی محلاتی (۱۳۰۴-۱۲۱۵) معاصر ناصرالدین شاه روایت می‌شود. روایتی از سال‌های دهه ۱۸۶۰ اروپا تقریباً ۱۵۰ سال پیش. این حاج سیاح اولین ایرانی شهروند امریکاست که هم بند میرزا رضای کرمانی در زندان هم بوده و اولین نویسنده خاطرات زندان هم بشمار می‌رود. تمام سعی احسان نوروزی این است که با حرکتی دیالکتیک میان مکان‌ها و زمان، خواننده بتواند حافظه مکان‌ها را در قاب تاریخ به تصویر بکشد، تاریخ نه به مثابه امری سپری شده بلکه در هیئت سفری به اتمام نرسیده.
۴. یکی از جذابیت‌های عمده کتاب این است که احسان نوروزی در هیچ هتل یا مسافرخانه ای اقامت نمی‌کند، او به طور مستقیم به خانه بومیان یا ساکنان همان شهر می‌رود، افرادی کامل نا آشنا و از این طریق خواننده به دل فرهنگ همان شهر کشیده می‌شود. در واقع نویسنده از امکان «کوچ سرفینگ» استفاده کرده است، پورتالی اینترنتی که این امکان را فراهم می‌کند تا برای یافتن محل اقامت در هنگام سفر به جای هتل یا مسافرخانه به منزل یکی از ساکنان همان شهر بروید تا پولی نپردازید و میزبان از مزیت آشنایی با افراد غریبه از دیگر نقاط جهان بهره ببرد. با یک برلینی یا یک پراگی به کافه محبوبش بروید، سیگار بکشید، از دموکراسی و موانع آن حرف بزنید و شب هم دعوت بشوید به یک کنسرت موسیقی جاز...
۵. از جذابیت‌های یک سفرنامه آشنایی با زنان و غذاهای آن شهر است که پرداختن به هر دو این المان‌ها در این سفرنامه ناچیز و حتی نزدیک به صفر است. اولی شاید به دلیل ترس از سان سور و دومی به دلیل صرفه‌جویی در هزینه. نویسنده بلااستثناء در هر شهر یا تکه ای پیتزا می‌خورد یا ساندویچ کالباس یا گشنه می‌ماند به جز توسکانی که آنجا هم مهمان است و از گوشت گراز و ش راب آن جا نوش جان می‌کند.
۶. من از فصل‌های سفر به توسکانی، پاریس و پراگ لذت بردم و مطمئن هستم این کتاب از معدود کتاب‌هایی است که چند وقت بعد دوباره می‌خوانمش.
نشانی: تهران، خیابان انقلاب، کنار سینما سپیده، سر کوچه اسکو