روباه‌ها بدون دمشان خیلی بیچاره می‌شوند. اگر دمشان کاملا کنده شود، روی حرف زدنشان اثر می‌گذارد. بعضی‌‌هایشان لکنت زبان می‌گیرند. بعضی‌‌هایشان هم سر و ته حرف می‌زنند. تا به حال توی حرف زدن روباه‌ها همین مشکلات دیده شده. ولی معلوم نیست. شاید هم روزی دم روباهی کاملا کنده شود و او لال شود. تازه آن‌ها دنبال دم کنده شده‌شان همه جا می‌روند. دست خودشان نیست. حتی اگر دمشان را بیندازید توی سطل آشغال، سرشان را می‌اندازند پایین و می‌روند توی سطل آشغال. یعنی بگی نگی کمی مخشان عیب پیدا می‌کند. همه چیزشان به دمشان بسته است. بعی از روباه‌ها شانس می‌آورند و دم جدید در می‌آورند. بعضی‌‌هایشان هم بد شانس‌اند و تا آخر عمر همین جوری خل و چل باقی می‌مانند.

از کتاب روبی، نوشته‌ی حدیث لزرغلامی، نشر افق (کتاب‌های فندق)

انتخاب از نویسنده‌ی وبلاگ ستاره کوچولو